یاسمن میرزارضی دهقی

به ره او چه غم آن را که ز جان می گذرد که ز جان در ره آن جان جهان می گذرد از مقیم حرم کعبه نباشد کمتر آنکه گاهی ز در دیر مغان می گذرد نه ز هجران تو غمگین نه ز وصلت شادم که بد ونیک جهان گذران می گذرد دل بیچاره از آن بی خبر است ار گاهی شکوه از جور تو ما را به زبان می گذرد آه پیران کهن می گذرد از افلاک هرکجا جلوه آن تازه جوان می گذرد چون ننالم که مرا گریه کنان می بیند به ره خویش و ز من خنده ن می گذرد!

خبرت هست که از خویش خبرنیست مرا گذری کن که ز غم راهگذر نیست مرا گرسرم در سودات رود نیست عجیب ز اب دیده که به صد خون دلش پروردم هیچ حاصل به جز از خون جگرنیست مرا بی رخت اشک همی بارم وگل کارم غیراز این کارکنون کار دگرنیست مرا محنت زلف تو تا یافت ظفر بر دل من بر مراد دل خود هیچ ظفر نیست مرا بر سر زلف تو زانروی ظفر ممکن نیست که توانایی چون باد سحر نیست مرا دل پروانه صفت گر چه پر و بال بسوخت همچنان ز اتش عشق تو اثر نیست مرا غم ان شمع که در سوز چنان بی خبرم که

nemitoonam az eshgh to del bekanam too in hame khatereh nemidoonam be be yeki dige besporamecheshm ki zol bezanam negato yadam bere hanoozam eshgho khaterehat to dele kasi ke dooset dare hast hame goshamo por mikonanke ke dige gerye vase to baste dastaii ke joda boode in hame sal mahale be ham berese onike hame chizeto dadi barash vase yeki dige delvapase hame midoonan omrie raftio man hamonjoori dost daramet nemiyay o mimiram kash khabareshberese ye roozi